Goedendag allemaal!
Daar zijn we dan weer. Vandaag is er weer een hele hoop gebeurd. We begonnen zoals gewoonlijk vroeg in de morgen, maar dit keer hoefden we gelukkig niet de bus om zes uur te pakken. We ontbeten samen op de camping en vervolgens was het tijd om richting de paddocks te gaan. Vijf teamleden bleven achter om op te ruimen en de lunch voor te bereiden. Op het menu stonden vandaag pannenkoeken. Met bloed, zweet en tranen hebben ze hun best gedaan om de andere teamleden blij te maken. Daarna hollen naar de bus en op weg naar de Shell Eco-Marathon.
Bij de paddock waren ze al druk bezig. We hadden 's nachts de 3D-printer gebruikt om nog een cruciaal onderdeel te printen voor de motor. Nadat deze bevestigd was, werd de printer nog eens aangezet voor de noodknop. We hadden nog steeds het probleem van de motor. Hierna konden we nog even test rijden. De test track zit naast onze paddock dus dat is handig. Voor Emma was het een spannend moment want dit zou haar eerste keer zijn dat ze ging rijden met de complete auto! Ze begon met rijden en trok heel langzaam op. Maar natuurlijk, het kon niet anders dan fout gaan. De remmen liepen aan en er was weer iets doorgebrand. Lucas mocht dus weer aan de bak.
Ondertussen waren een aantal ouders langsgekomen om onze auto en paddock te bekijken. Ze hoopten natuurlijk dat de auto ook zou rijden, maar het zag er naar uit dat daar geen tijd meer voor was. Gelukkig was de vader van Lucas ook aanwezig. Hij is eigenaar van het bedrijf TrueKinetix en weet ontzettend veel af van elektronica. Hij heeft ons geholpen en daarna werkte de auto weer! Zo vader, zo zoon dus en we zijn erg blij met ze!
De meesten hadden de moed al opgegeven dus waren in het parkje aan het uitrusten of op een terrasje aan het zitten, toen we het nieuws kregen dat we de baan op gingen. We renden terug om onze auto in actie te zien. Het was eindelijk zo ver. Emma stond klaar in haar pak en had er zin in. Ze begon met rijden en het ging super. Helaas lag de ketting eraf na de derde ronde, maar de mosfets waren niet door gebrand! Kwestie van de ketting erop dus. Er was geen tijd meer om nog een keer te rijden. De volgende dag moesten we vroeg in de rij gaan staan, maar nu was het tijd om weer terug naar de camping te gaan. Een enkeling ging eten met z'n ouders, sommigen gingen boodschappen doen en de rest ging naar de camping.
Op de camping was het weer gezellig met andere teams, maar we hadden nog een paar belangrijke dagen te gaan dus was het rond twaalf toch echt bedtijd. Morgen wordt een spannende dag!
Tot morgen!
Reactie schrijven